The Festival of Lights

“Deepavali – The Festival of Lights” signify the victory of good over the evil within us… This festival usually starts with the people waking up early in the morning before sunrise and having an oil bath… and the whole day, we will be in the festive mood… New dresses… Sweets… Bursting crackers… Watching the special TV programs and new movie releases…

Whenever we speak or think about this festival, we would be getting the thoughts of above joy and happiness… In one side as we all are celebrating in the festive mood… there is another side of people that we have to think about…

Had we ever thought of the other side of people who live in the same country who are celebrating the same festival by just looking at the colorful lights in the sky…? Yes… Children in orphanages… Aged people in homes… Helpless men, women & children in roads… It is not that these people don’t want to celebrate the festival as we do… It is that they are in a situation that they cannot…

I was also celebrating even my deepavali without this thought’s… But this time, I really got a thought of it… I have seen many times the pity longing faces of roadside people watching the celebrations going around… But this time I wanted to do something instead of feeling pity for them…

But how?...I don’t know… I am going to india after a week, and also this time I am going to take Housing Loan.. it’s very difficult L…

See this is the situation.

People will always stuck up with some personal or official things, though they have nice thoughts in their mind..but I don’t want to be the one…..

I feel that there is also a way by which, we can make the orphan kinds feel better… We can visit their places directly and gift them whatever we want directly… We have lot of friends and relatives to meet and have a get together on these occasions… But those people do not have anyone… Lets us become their relatives and friends… Lets not make them orphans… Lets make them feel that they too have friends and relatives to take care of them….

Let’s see the joy of colorful lights in the faces of these people…

Wish everyone a very Happy, Safe & Prosperous Deepavali….

அவன் நம்ம ஆளா....?

என்னடா தலைப்பு வச்சிருக்கனேனு யோசிக்கறீங்களா???? நிஜமாவே இதற்கு என்ன தலைப்பு வைக்கிறதுனு எனக்கு தெரியல… பொதுவா மக்கள்(என் ஊரில் சில பேர்..) இத பத்தி கேட்கனும்னா இப்படி தான் கேட்பாங்க… அதனால அதையே தலைப்பா வச்சுட்டேன்.. என்னடா இவன் விஷயத்த சொல்லாம இப்படி தலைப்பு பத்தி பேசி மொக்கை போடறானு நினைக்குறது புரியுது இதோ விஷயத்துக்கு வரேன்…
.
அதாங்க… “ஜாதி”‘ங்கற பேர்ல பயங்கரமான ஜந்து ஒன்னு உலகத்துல பல இடத்துல ஆட்டம் போட்டுட்டு இருக்கே… அத பத்தி தான் இங்க எழுதுறேன்.. இந்த ஜந்து பற்றி விவரம் தெரிஞ்ச நாளிலிருந்தே, இது எனக்கு பிடிக்காத ஒன்றாகிவிட்டது… ஓரளவு பக்குவம் வந்த இந்நிலையில் யோசித்துப் பார்த்தால் பிடிக்காமல் போனது ரொம்ப நல்லதுன்னு படுது.. இந்த ஜாதி என்ற ஒன்று வீட்டில் நடக்கிற சின்ன சின்ன விஷயங்களிலிருந்து, நாட்டில் நடக்கிற பெரிய பெரிய பிரச்சனைகள் வரை அனைத்திலும் தன் தீய முகத்தை காட்டி வருகிறது… அதனால இதை ஒழிப்பதற்கான என்னோட பங்காக ஒரு விழிப்புனைவை ஏற்படுத்தலாமே என்ற எண்ணத்தில் என் கருத்துக்களை இங்கு பதிவு செய்கிறேன்.

இன்னும் நியாபகம் இருக்கு… பல நாள் நண்பர்களில் யாரையாவது என் வீட்டிற்கு அழைத்துக் கொண்டு போவேன்.. அப்போது பல முறை ஒரு கேள்வி என் தாத்தா அல்லது பாட்டியிடம் இருந்து வந்திருக்கிறது… அந்த கேள்வி என்னவென்றால், ‘அந்த பையன் நம்ம ஆட்களா…??’ அப்போதெல்லாம் என்னிடமிருந்தும் ஒரு கேள்வி உடனே அவர்களிடம் சென்றுள்ளது…’ஜாதியை தெரிந்து என்ன செய்யப் போறீங்க????’ என்னை பொறுத்த வரை, அந்தக்காலத்து மனிதர்கள் ஜாதியை வைத்து தங்களுக்குள் ஒருவரை பற்றி ஒரு அபிப்பிராயம் ஏற்படுத்திக் கொள்கின்றார்கள்.. அது சில நேரம் நல்ல அபிப்ராயமாக இருக்கும்… சில நேரம் தப்பான ஒன்றாகவும் இருக்கும்…
இந்த ஜாதி ஒருவரை பற்றிய நமது எண்ணத்தை,பல முறை உண்மைக்கு நேர் மாறாக மாற்றி அமைக்கிறது… இன்னும் அந்தக் காலத்து மனிதர்களிடம் இந்தப் பழக்கம் இருந்து கொண்டே தான் இருக்கிறது… இந்த மக்கள் ஒருவனை அவனுடைய ஜாதியை வைத்து பார்ப்பதற்கு பதிலாக, அவனுடைய எண்ணங்களையும் செயல்களையும் முதலிடமாக வைத்து மறுக்கின்றார்கள்…

சரி.. அந்தக் காலத்து மனிதர்கள் தான் அப்படி…இந்தக் காலத்து மனிதர்கள் மாறியிருப்பார்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்… ஆனால் நீ நினைத்து கொண்டிருப்பது தப்புடா என்று சொல்வது போல் என் ,சொந்த ஊருக்கு சென்ற போது நான் கண்டேன். இன்னுமும் ஒரு பிரிவினர் காலில் செருப்பு போட மாட்டிகிறார்கள், காரணம் கேட்டால் அப்படியே நாங்கள் வளந்து விட்டோம் என்கிறார்கள். அவர்கள் கோவில்ளுக்கும் போக மாட்டார்களாம். எனக்கும், என்னோடு இருந்த இன்னொரு நண்பனுக்கும் இது தப்பாக தோன்றியது…
அவர் மனம் கஷ்டபடாதா என்று கேட்டால், அதெல்லாம் படாது என்று சொல்கிறான்… ஏனென்றால் அவர்களை அப்படியே பழக்கப்படுத்தி விட்டார்கள் பாவம்…
எது அவர்களை தடுக்கிறது என்பது தெரியவில்லை… தான் அவரை விட தாழ்ந்த ஜாதி என்ற மனப்பான்மையா… என்று தெரியவில்லை எனக்கு…

தான் சாப்பிடுகிற உணவு, உடை, தனக்கு சம்பளம் தரும் நிறுவனம், இவைகளில் மற்றும் மக்கள் ஜாதியை பார்ப்பதில்லை… ஏனென்றால் இவைகள் இல்லாமல் வாழ முடியாது… தனக்கு யாரவது ரத்தம் கொடுத்தால் உயிர் பிழைத்து விடலாம் என்ற நிலையில், ரத்தம் கொடுபவரின் ஜாதியை யாரும் கேட்பதில்லையே.. வேறு ஜாதிக்கரனை தொட்டாலே பாவம் என்று எண்ணுகிற மக்கள் அவர்கள் உடம்பில் இருக்கும் ரத்தத்தில் மட்டும் ஏன் ஜாதி பார்ப்பதில்லை??? அதற்கு மட்டும் அனுசரித்து போகின்ற மக்கள் ஏன் மற்ற இடங்களில் அப்படி நினைக்க மறுக்கிறார்கள்??? தனக்கு பாதிப்பு என்றால் மட்டும் ஜாதி வேண்டாம்… மற்றவர்களுக்கு பாதிப்பு என்றால் அதே ஜாதி வேண்டுமாம்… இது கொஞ்சம் சுய நலமாகவே தெரியவில்லை???? இந்த சுயநலவாதிகள் ஜாதியை வளர்கிறேன் என்று சொல்லிக்கொண்டு மனித நேயத்தை அழித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்… தங்களின் சுயநல கொள்கையினால் இந்த சமுதாயத்தின் வளர்ச்சியை தடுத்து வருகின்றார்கள்…

எப்போதோ ஒரு காலத்தில், மக்கள் தாங்கள் செய்யும் தொழிலை அடிப்படையாக கொண்டு உருவாக்கிய ஒன்று தான் ஜாதி… யார் வேண்டுமானாலும் எந்த தொழில் வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்கிற இந்த காலத்தில் கூட அந்த ஜாதியைக் கட்டிக் கொண்டு அழுவது முட்டாள் தனமாகவே எனக்கு தெரிகிறது.. பல பேர் “மக்களால் உருவாக்கப்பட்டதே ஜாதி என்பதை மறந்து, ஜாதிக்காகவே மக்களாகிய நாம் வாழ்கின்றோம்’ என்று சொல்வது போல வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இதை ஒழுங்கு படுத்தி மக்களை வழி நடத்திச் செல்ல வேண்டிய கடமையை கொண்டுள்ள அரசியல்வாதிகளோ ஓட்டுக்காக ஜாதிக்கொரு கட்சியை ஆரம்பித்து மக்களை இன்னும் சீரழித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்..

என்னைப் பொருத்த வரை,இந்த ஜாதி என்ற ஒன்று அழிய,இப்போதுள்ள காலகட்டத்தில் யுக்திகள் இருக்கிறது .ஒன்று நட்பு… மற்றொன்று காதல் திருமணம்… அதனால் பெற்றோரர்களால் நிச்சயிக்கப்பட்ட திருமணமாக தப்பு என்று சொல்லவில்லை.. நான் ஏன் காதல் திருமணம் என்று சொன்னேன் என்றால், இந்த திருமணங்கள் தான் ஜாதி பார்ப்பதில்லை.ஆனால் நம் பெற்றோரர்கள் காதல் திருமணங்களை ஏற்கும் அளவிற்கு இன்னும் பக்குவம் அடையவில்லை.நம் தலை முறையினர் காதல் திருமணங்களை ஏற்கும் அளவிற்கு ஓரளவு மாறியிருக்கிறார்கள் என்று நினைக்கிறேன்.இந்த சமுதாயம் ஜாதியை ஒழிக்க பெருமளவு மாற வேண்டி இருக்கிறது.மாறும் என்று நம்புவோம்.
எனவே நாமாவது இந்த கொடிய ஜாதியை ஒழிக்க மக்களிடம் நம்மால் முடிந்த வரை, நமக்கு தெரிந்த வழிகளில் விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவோம்.

நம் வருங்காலத்தில் வரும் குழந்தைகளிடம் ஜாதியை பற்றி கூறாமல், மனித நேயத்தை பற்றி பேசுவோம்.
”ஜாதிகள் இல்லையடி பாப்பா”
என்று பாரதி பாடிய பாட்டை பள்ளி முடிந்ததும் மறந்துவிடாமல், நம் வாழ்க்கை முழுதும் மனதில் வைத்துக் கொண்டு செயல் படுவோம்…

Last April....

Thank God after so many days; finally I got time to post this blog in my page.
Life is so unpredictable.
Last april I admitted at the hospital for Jaundice.

"டேய்... இத மட்டும் சாப்பிடு டா....please டா....
"நீ வருத்த படாத டா.... நாங்க இருக்கோம்..உன்னோட...
"என்ன வென்னும் நாலும் சொல்லு நாங்க செய்றோம்... நீ கஸ்டப்படாத.....
"காக்க காக்க படத்துல வர மாதிரி "எங்க என்னோட மாயா "னு எழுந்திரு டா..........
"அது எப்படி டா அந்த nurse a பார்தொன்ன அமைதி ஆகிடுர......
"மச்சி சீக்கிரம் ready ஆகு da, அப்போ தான் தங்கச்சி கல்யாணத்துல நிறைய figure உசார் பண்ண முடியும்...
"Night எத்தன மணி க்கு எழுந்தாலும், கூடவே எழுந்து..."என்ன டா வேணும், சொல்லு நான் செய்யுறேன்...."
"என்ன பிடித்து கோ....நடக்க கஸ்டமாக இருந்தா.....
"குளிக்க வைத்து...
"சாப்பாடு ஊட்டி...
"நான் தூங்கும் வரை கூட இருந்து...."

These are the very few auspicious moments.. which i had with my friends.......
Anbu ,Arun ,Geja ,Ramneet ,Nasar ,Sudheer & all.....

"Friends are really indispensable part of life.
They make you realize that you are important for them".

At that time I was fully depressed. I don't know, but it was painful which i never had before.
i remember the day... "there was a dream like searching my dad.....@ some where...."
the same day evening my friends came with Mr.Sridharan sir to encourage me.

"......பரவால இப்போவே ,hospital ல admit ஆகிட்டேன் னு சந்தோசம் பட்டுக்கோ.... sister marriage அப்போ இப்படி ஆகி இருந்த எப்படி சமாளிச்சு இருப்ப...கொஞ்சம் யோசிச்சு பாரு? கடவுள் உன் கூட தான் இருக்காரு... எல்லாம் நன்மைக்கே....னு நெனச்சுக்கோ.... சீக்கிரம் சரியாகி, sister கல்யாண த ஜாம் ஜாம் னு நடத்துவ பாரு......."

which really motivates me to prepare myself.
it took 10 days...to come back to normal.

But all of our tiredness went off when I shown my smiling face to my friend's and then
they started doing acting like me when I was in hospital, discussions on doctors,nurse.
One of the nurse was pretty. So they all scolded me for early discharge from the hospital
as we could not see that nurse again.
They tried to attempt everything to make me smile and to forget about my illness.
From this incident, I realized the strong bond that exists between me and my friends.....
 

after coming back, my collegue's were discussing ,
"...Bala was very lucky....his friends were their with him all the time at the hospital...."
really i was feeling very proud to be a part of this journey.
Thank god :).

 

Wat's wrong?...

                              I don’t know why but usually these days I’m getting unexpected responses from some of my old mates. I have a good habit to take some time & pass on my good wishes on any special occasion to the concerned person, so doesn’t matter how small the occasion is. I always remember those dates & make sure to wish them. The only logic behind this behavior is that, I know it always feels nice when your cell phone beeps specially on your birthday or so on… I do it with literally no expectations, as I have been doing this since long back & obviously what can I expect from a old friend whom I’ve not seen say almost more than a decade.

But past few days I observed that I was not getting proper response from the person, who was my close friend I just wished.

Ok let me tell you one incident happened recently. One of my engineering mate chatted with me on the mail after long long time. Since 5 years, we were out of contact. I happily responded him & I asked how was going… as expected there were few messages exchanged. But finally it's ended with disappointment.

I don't know what's wrong in between us.

After finishing my college, no one was connected to each other like our olden days.

But he was asking me... "Where I went for the past 5 years...& suddenly from whr I came back?"...Which makes me to think?

I don’t want to justify myself, but just trying to find “what's wrong in this?"
At the end of my college we separated and we moved towards to find our own path. So many problems & tensions, which produced a distance between all and now we are here @ somewhr of our journey.

Of course we all separated, but coming back with old cherish moments will be always, like refreshing our old relationships. I hope he will understand me after sometime..cheers...

Always remember that no one is perfect. Everyone has one or more limitations. Accept yourself and persistently believe in your capabilities.

Keep smile J

Motivational Thoughts...

A few days ago, one of my friends sent a speech through an e-mail.

I just love the message which is conveyed through it.  

So I am posting it in my blog......

Hi Friends....

Thanks all for the great response and support for my last blog. It’s really happy and nice to see the replies from you all. Now I want to write more in my blog, But in my mind only thoughts related to work tasks, which needs to complete  .

Next 20 days is going to be one of the hectic days for me…need to complete so many issues else my boss ll start all the bla bla tensions……...so I don’t know what to write today.

It is better to signoff my blog page rather than thinking about these thoughts JJJ

iT's mY cOlLeGe mEmOrIeS.....

College days are the most memorable element in anybody’s life. I have spent four years in PSNA CET and blindly I can say that it was the best part of my life.

In those four years I met many people. I was attached to many…. I discovered me as new with more confident, extrovert and self dependent.

Those four years of my life were really good….I met many who contributed to my life in one or the other way…

I remembered the movie 'Dil Chahta Hai' . It has to be one of the best movies ever made . It really touches me..whenever i saw it.

Friendship, loneliness, love, sacrifice, happiness, sadness, marriage, abusive relationships....it skirts a lot of subjects which effect us today...

There is one particular scene which has been haunting me always.....

The three friends in the movie are sitting on top of a fort overlooking the beautiful coastline of Goa... Aamir tells his friends, that they should come to Goa every year for a week without fail. Akshaye points to a boat in the distance and tells them that their lives are currently like that boat. It might just happen that their destinations lie in different places...and it might just happen that even seeing or talking to each other every once in a while becomes difficult..and remains just a memory. The movie somewhat proceeds on these lines...till the friends (and their partners) all get together in the end. At the difficult times in their life, when they needed someone around...their friends would somehow reach them and be there..for them. It’s an all time classic...I just love it.

This brings back memories of my college days :).

All I can recall is that first seminar when I was shivering with stage fear….trips with friends and night studies….hanging out treats…B’day parties…headache with arrear's.... bunking classes ...I.V’s…frequent semester exams and so on….Life was always fun and exciting in PSNA.

Beautiful, priceless memories that I know I won't be able to do justice to..even in a thousand words or a novel dedicated to em.

Memories of the first year Kodai trip, accomadated @ ஊராட்சி ஒன்றியம், rajasekar, manavalan, pandiyarajan, hariharan, nithyanantham, kanagaraj and me.

Night studies - which will be very serious ,because the next day will be the semester exams.

"a friend is a one who disappointed more if you scored very less marks.

 a friend is a one who disappointed more and more if you scored very good marks."

it’s true and we too realized this from all the semester exam results(..lol…).

successful bunk's - Next day apology submitted with enquiry @ HOD cabin

first NSS camp to some village - one and only with upuma's, cleaning the road’s,.......

RUN, KADAL KONDEN,……most favorite movies.. we were their in the theatre at all the show’s J JJ

onetime there was some bench wise event in our class room .

so from the each beach all the five should conduct some show in front of others, that was the motto of the period.

we too discussed and decided to present a fashion show with funny costumes and our slot also came, so we all five ready to get up into the stage to start the show.

As per the script first shot :- kanagaraj went to the stage and he said... "இவர்களுக்கு அணிய தடை இல்லை என்றால்..." and he came down....

in the next shot,  myself, mano, sekar, rahamath needs to start the walk at the stage with different costumes,

we too ready.. but before getting up into the stage, immediately we just sat down in the beach.

mano went alone to the stage... and he was waiting for us by searching our faces..

but we sat down and totally hided from mano eye's.

so after sometime he managed himself at the stage and he started the show by showing his half hand arms,and bishups and .................

after the show we were laughed like anything. it was one of the funniest moment which we never had before.....

Department fest – ECBLITZ days spent working with friends, it was the first responsibility which we took by our own.

paper presentation's....record note submissions....final year project & presentation's......

placement preparations- thou it’s a serious climax, but we did with lots of fun.

The list will be so long and full of beautiful, priceless memories.

It is very difficult to expect something from other people apart from your family members. I am one lucky person who is blessed with such kinds of people :)

Today life is full of commitments, deadlines and too many worries. But those cherished moments we spent in PSNA will live forever in our memories. I just wish all my friends and classmates all the best for their future endeavors….

This is the blog dedicated to all my friends...to those who have always been there for me through thick and thin... It’s for them who are there for me today...even though I'm out of sight nowadays. For them who would ping me on gtalk or Facebook, if I have not been posting up anything lately :). Guys...Always keep doing so..and in case you haven't lately...please start :). I promise to keep my end of the bargain with you and do the same. 

My High School Days....

"பாலா மதி வந்துட்டான், நீ இன்னும் கெலம்பலையா?..."

its a sound, everybody used in my home...at my school days.

Mathi is always perfect than me, in all the matters.

so today also we are late, because of me :-(

then hari house.

hhmm..

hari is more perfect than both of us.

so most of the time he will be ready and he used to waiting for us.

yea now we all on the track to school by pedaling the cycles.

ok now we reached our school.

morning prayer starts......

"ஒரு தாய் மக்கள் நாம் என்போம், ஒன்றே எங்கள் குலம் என்போம்......."

everybody managed to line up daily for the morning prayers.

10 - 15  minutes...(....hOt sUn.... )

ok its over.. returning back to classroom's..

1st period CMR class...

Everyone will think.

"போச்சு இன்னைக்கு என்ன நடக்க போகுது எவன் மாட்டா போறான்?..."

CMR is inside....entire class will be like watching some horror movie.."மயான அமைதி"

as usual he started asking questions.. and some one will be the victim of the day..

this is the time of my high school days….

Most of us would agree that the days we spent in high school were certainly

the important of our lives.

It was in school that we made our friends, competed to excel,

hoped for places in the sports and learned our first lessons about life.

Memories come flooding back when we started to thinking off.....

We had lunch in classrooms, corridors, Playgrounds, under the trees and

even in cycle stands!....

When a single P.T. period in the week's Time Table,

Was awaited more eagerly than the monsoons!...

When cricket was played with writing pads, slippers as bats, some waste paper,

seeds will be rolled into balls!...

Of Sports Day,and the Annual School Day,And the one-month long preparations for them.

Of the stressful Quarterly,Half Yearly and Annual Exams,

And the most enjoyed holidays after them!

Of tenth and twelfth standards, when We Spent almost the whole year writing revision tests!

"Good Friends don't let you do Stupid things... alone " - Yea we did so many things

(I hope you remember .. lol...)

onething i just want to remind here.

it was +1 mid-term exam zoology paper, as usual question was very tough.

I don't know "wat to write in the answer sheet".. so i just decided to fill the papers by writing something, even if it is not related to the questions... so i started writing vigorously...

after sometime mathi called me to show some answers , which i written in my answer sheet.

i know its wrong.. but not able to explain him.. though it's an exam hall.. so i shown him, he also felt very happy and written the same as like me..

at last in that paper, I scored very less mark than him and we both of us failed.

it was really fun.

We learnt,

We enjoyed,

We played,

We won,

We lost,

We laughed,

We cried,

We fought,

We thought.

With so much fun in them,

Perinban, ramesh, udaya, john, saravana balaji, inba sekar…………..so many friends,

we used to talk for hours with our friends! Now we don't have time to say a 'Hi'!

We sat to chat with Friends on grounds!

Now we are chatting in facebook, gtalk.....!

So much experience, all this and more! days were gone.

No matter how busy we are, we shall never forget to live the life that still exists...

 

Life is a Journey...........................

Life should be keep moving, flowing endlessly,

Else it will stagnate, wither and die away. Life is too precious to be cast aside carelessly,
It should be loved, preserved and nurtured the right way.
Not everyone is lucky enough to achieve all that he/she aims for,
So, whether you may achieve your goal or not take the target,
Aim and strike away,
If you hit the target, get your aim,
You are capable enough,
BUT, even if you don’t console yourself
That at least you tried,
So wipe away all your tears and smile
May be your destination is still far away and this was just
A midway halts to rest you So when you have rested enough
Get up and move
Move towards your destination, now just a few miles away...

Silence...

Today I read the following beautiful poem written by ‘Chinmoy Kumar Ghose’. This poem is so meaningful that I cannot resist myself to post it on my blog. After so many days I have read something . Although I love reading but now days couldn’t find much time to read. Today I found time for reading some good stuff. This poem is awesome. Even daily I love to spend some time alone. I think that if you want to feel more rejuvenated than silence is the best method for that. Silence is more powerful than speech.

My silence bridges the gulf between my life's success
and my life's failure.
My silence does not magnify my defects.
Nor does it connive at them.
My silence transforms my defects into strength indomitable.

My silence is a climbing flame that warms my world of despair.
My silence is my inner light.
No problem of mine can defy solution.
My silence is a selfless distributor of joy to ever-widening horizons.

In my silence I become a man of sterling character,
a prolific writer, a voracious reader, a divine lover,
a profound inspirer and a triumphant liberator.

In my deep silence I never become a victim to ignorance,
the greatest calamity that can befall any human being.
In my growing silence I am convinced that even as a man on this earth I shall be able to reach heights, transcendental, divine.
My glowing silence alone can accelerate my
Godward march.

My spreading silence makes me see, feel and possess satisfaction,
unalloyed satisfaction.
No more have I to let loose a tirade of tenebrous dissatisfaction.

In activity and vitality I proudly and wrongly feel that
I shall have to take care of the whole world.
In the heart of silence I humbly and unmistakably realise
That it is the Divinity within the world that took care,
takes care and shall for ever take care of the entire world.

Silence is my unceasing petition.
Silence is my unreserved preparation.
Silence is my unlimited realisation.
Silence is the unfathomable fount of my life here on earth, there in Heaven.

What God's Silence is . . .
is the Eternal Truth.
What God's Silence serves is the Eternal Purpose.
What God's Silence becomes is the inevitable Fulfilment.

Think Positive.....

I know this sounds very optimistic but yes it is very much possible. Though We know life is not always smooth & everyone has ups & downs in the life, but for sure after every sad day, there comes a glad day. So in fact this is good exercise to use when you want to know what is really going on behind the scene.

I will put my views how we can take things positively, I’ll also mention some experiences. There is something always positive behind the negative experiences,

you just need to find it.

In fact, often we misinterpret obstacles as negative experiences, I mean its just like

“We are not getting What we want and when we want it.” Sometimes even worse things happen simultaneously like you loose your job, your girlfriend ditches you & all of the above your house owner asks you to vacate his house. I know probably this is one of the worst case but let me put it here the other way round. You did not loose your job but you made yourself available for the better opportunity which is right here waiting for you. Your girlfriend freed you for the other better understanding & nice partner who is waiting & you are single.

"And most importantly your house owner did not ask you to leave his house but he told you silently “Oh my boy, now its your age to buy a house, getting married & settle down”

I know it is very difficult to imagine & implement this kind of attitude, “you will say advising is very easy but actual implementation is very difficult.” Ok agreed but as I said earlier this was the worst case I discussed just before & even if it happens, yes it is difficult, very difficult to act positively under such circumstance but definitely its not impossible.

I will not say always be aggressive but I will say for sometime just sit back, stay calm & try to find out what is exactly going wrong, is it really against you or just something which is passing you message & helping you to move on in your life.

Lets talk about the situation. Everybody is aware how hard economic recession has hit at 2008-2009!!! Even financial experts are unable to predict how critical it can go further.

Bachelors are worried about their future, while married couples are worried about their families, expenses or whatever.

First thing I would like to mention here is that I’m not an expert to suggest any solution especially when experts are backing off themselves from giving any concrete advice. But only thing I would like to mention here is that its time to think practically, instead of getting depressed start studying how you can handle this situation. Again, I do understand its very easy to suggest but seriously try this you will find so many motivating things behind recession. If you can survive this situation, you might have better life in future. Start keeping track of your expenses, there is nothing you should be feeling odd about this. As you know every big organization keeps track of its expense & maintains a balance sheet then why cant you track your own expenses. No I’m not saying stop enjoying, spend money wherever it is really required & keep track of it. Though its a tough time, stay up to the mark & lets consider that some hidden power teaching you a lesson of how to save money & live a optimal life. Its just a bad patch in life, it will surely move on.

See quickly this 2 examples. I hope those will surely help you to find out hidden positives behind the negatives. And as I said “Yes, some things are difficult to implement but not impossible.”

அன்புள்ள அப்பாவுக்கு...

"அப்பா... நீங்க தான் ஹீரோ....
யாருடைய Support hm இல்லாம....கஸ்டப்பட்டு போராடி சென்னை வந்தீங்க....
ஒரு வேல சாப்பாட்டுக்கு கூட நீங்க கஸ்டப்பட்டு இருக்கீங்க னு..
நீங்க சொல்லி நான் கேட்டு இருக்கேன்..

இருந்தும் படிச்சு.. நல்ல வேலைக்கு போய்... நம்ம மக்கள் நல்ல
இருக்கணும் னு நெனசீங்க....

கைல காசு இல்லைநாலும்...
தங்கச்சி, தம்பி, அவர்களின் பசங்க னு.. எல்லாரையும் படிக்க வச்சீங்க......
அதை பயன் படுத்தி கொண்டவர்களை மேற்கொண்டு படிக்க வச்சு Doctor, Engineer ஆகவும் ஆக்குனீங்க...

உங்கள சுற்றி இருந்த எல்லாரும் வளர்ந்தாங்க... நீங்க அப்படியே தான் இருந்தீங்க.....
அப்பவும் உங்கள் தேவைக்கு நீங்க சேத்து வைக்கல.......

மூத்தவள் திருமணம்,
மூத்தவன் படிப்புக்கா...
கையில் இருந்த எல்லாம் செலவு செஞ்சீங்க...
எனக்கு தெரிந்தே நான் உங்களை நிறைய முறை மதிக்காமல் நடந்து இருக்கேன்...இருந்தும் எனக்காக என்னுடைய தேவை எல்லாத்தையும் செஞ்சு கொடுக்க....என்னை விட நீங்கள் தான் அதிகம் ஆலஞ்சு இருப்பீங்க.....

Pension  3000 Rs நாலும்.. Weakend Cinema போக 100 Rs தருவீங்க.... நான் வேண்டாம் என்றாலும்.. என் கைக்கு வரும்.

Dindigul ல வீடு விற்கும் போது... யாராச்சும் சொல்லமாட்டங்களா...
"விக்காதீங்க இந்த வீடா... இருக்கட்டும்...தேவைக்கு சமாளிச்சுகலம் னு.."
நீங்கள் எதிர் பார்த்தது எனக்கு நல்லா நியாபகம் இருக்கு அப்பா.

என்னையும்.. மலர் யும், கேட்டீங்க...."வீடு விக்கலாம் னு..."
"நாங்கள் தான் சொன்னோம்.." தாராளமா அப்பா....மூத்தவர்கள்  இருக்கிறார்கள்.. எங்களை பார்த்துக்க..."

என்னை Engineering சேர்க்கும் போது... Fees கட்ட... பணம் இல்லாத அப்போ.. சென்னை ல நீங்க அக்கா, அண்ணா, சித்தப்பா னு...
ஒரு ஒரு வீடா ஆளஞ்சது நியாபகம் இருக்கு அப்பா,பணம் கேட்டு....

"எப்படி fees கட்டுரேன் பாரு னு" நீங்க அண்ணா கிட்ட Phone ல சொன்னது....
 இன்னும் மறக்கல அப்பா...

நான் வேலைக்கு போனதும்... உங்களையும்,அம்மாவை வசதியா வச்சுக்கணும் னு ஆசை பட்டேன் அப்போ கூட..
"செலவு கம்மி யாக பண்ணு...நம்மகிட்ட இருப்பது போதும்...பணம் சேர்த்து வை...னு..".....
ஒவ்வொரு முறையும் என்னை Railway Station ல Drop பண்ணும் போதும்.
நீங்க சொன்ன Advice a நான் இன்னும் மறக்கல அப்பா.....

இப்பவும் நான் Dindigul போகும் போது...நான் தேடுறேன் அங்க...நீங்க நிற்குரீங்களா னு பார்க்க..............
நீங்க Hospital ல last moment ல இருக்கும் போது கூட....
எனக்கும், மலருக்கும் "வாய்க்கு ருசியா சமைத்து போடலாம்" னு நீங்க "அம்மா கிட்ட கேட்டது நல்லா நியாபகம் இருக்கு அப்பா.."
 அதுக்கு அப்புறம் அப்படி எங்களிடம் கேக்க யாரும் வறலையே அப்பா....

நான், அம்மா, மலர்.. சென்னை ல worst situation la இருந்தோம்... என்ன செய்யனே தெரியாமல்.....
சொந்தங்கள் நிறைய பேரு இருந்தும் யாரும் வரலையே அப்பா....ஏன் அப்பா....

உங்க friend அன்று மட்டும் help பண்ணலைனா....நாங்க என்ன பண்ணி இருப்போம் னே தெரியல ப்பா...

நாட்கள் நகர்ந்தது..
இன்று..
நான் நல்ல வேலையில் இருக்கிறேன்..மலரும் தான்...தேவையான எல்லாமே இருக்கு... இப்போ...
நீங்க ஏன் ப்பா விட்டு டு போனீங்க எங்களை...
மலர் கு கல்யாணம் பண்ணி பாக்கணும்...
சொந்தமா வீடு வாங்கணும் னு..
கடைசியா ஆசை பட்டீங்க.....
ரெண்டுமே.. ஏன் முடிவதற்குள் போனீங்க.....

ஒரு வேளை... நானும், மலரும், அம்மாவும் ஏதும் தெரியாமல் உங்கள் அரவணைபிலை லேயே
இருந்து விடக் கூடாது னு நீங்க நெனசீங்கலோ....

இன்று..
நானும் மலரும் Software Engineer's, நல்ல Company la நல்ல வேலை ல இருக்கோம்.
மலர் கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு, எல்லாருக்கும் பிடித்த நல்ல மாப்பிள்ளை, நிறைய அழகான உறவுகள் கேடச் சு இருக்கு.
ஒரு காலத்துல,
நம்மல மதிக் காமல் இருந்த வர்கள் , இப்போ நீங்க "எங்களுக்கு வேணும் னு சொல்லுறாங்க"...
அம்மா எல்லாதையும் ,super ra.. அனைவரும் பாராட்டும் படி முன்னாடி நின்று செய்றாங்க..
இது எல்லாம் இப்போ நடக்குது.
ஆனால்..
அப்பா , அம்மா நிற்க்க வேண்டிய இடத்தில் அம்மா மறைவா நின்னு
வாழ்த்துறாங்களே னு மலர் தேடுறா...
ஒரு ஒரு முறையும் சாமி கும்பிடும் போதும்..அம்மா.. உங்கள நெனச்சு வருத்த படுறாங்க...

இது எல்லாத்துக்கும்... ஏதும் நடக்காதது போல..பேசி...
அவங்களுக்கு ஆறுதல் சொல்லும் படி என்னை ஏன் அப்பா விட்டு டு போனீங்க...

நீங்க கண்ட கனவு எல்லாம் நினைவாகும்
ஆனா..நீங்க இப்போ எங்களுடைய கனவாக மாறி ட்டீங்க அப்பா ...

We Miss You.. Dad....

First Love

There is a saying…..

“There Is Nothing like First Love.”

But I deny it!

We fall in love many times, and each experience is unforgettable!

When god has given heart to love everyone,

How can man make the rule of falling in love just once!!!

My school days were so full of shyness that I barely spoke to a girl, much less. But I do remember one specific, simple encounter.

I think our intuition can be a great indicator as to whether or not we have found

“The One”

When I first met her….

I decided, she will be “the one” in my life.

But she replies its  "INFACTUATION"…,

Hhmmm… its reality. But not ready to admit the same.

Since it was 5 years hope, finally she accepted HER love.

But, this time…So many question’s makes us to think, not like before….

So at last we decided to meet somewhere to say ‘Bye’ to each other.

No words to express anything between us. It was very painful moments….

Then…

We separated by our own way........

Now, She got married and starring happily.

She is my first love, and there has been, nor ever be, anything like it.

I often 'check' myself by remembering something…..

It is true that life offers various circumstances….

Where two people tend to part ways from each other,

Their paths deviate drastically, and their destinies separate too,

But that does not mean that we forget them!

 Life moves on further, we meet different people, and

Our heart again tends to deviate towards that someone special again

Who is liked by our heart,

Felt by our senses and caressed by our soul.

And we fall in love again!

But whatever it is…

First love will be always special  J .

The magic of first love is our ignorance that it can ever end.......

-No Comments Pls...

My Sister's Birthday....

“As youngsters they may seem like arch enemies at times, 

but as they grow older the ties that bind become as strong as the love between them...”

I remembered the gift's, which I given to you…

with screw’s, nut’s and bolt’s,...

then in a bit of paper with chock-a-block of hand written sentence,..

it was funny....

the days without having any commitment's, responsibilities with loyalty and sacrifice....will never come back in our life…

Our dindigul house,…. were our rooms and we’d mess them up with games and puzzles and whatever else we could get our hands on.  We played our games and dances until the grooves wore down, and sang along until our voices were hoarse.  

We had active and wild imaginations, and always came up with creative games to play, from “School” to “Home” to huge villages made of “Little People” houses or streets and mansions in our sand ground.  We fashioned forts in the living room out of various items, or in the backyard with our plastic chairs.  We had the most intense CHOPPU’s with your  friends, and spent hours playing chess, carom, cards with games that lasted not hours or even days, but WEEKS…

So many fun things we did are fresh in my memory…

“ the day, when we ran very fastly from school to home, it was the urgent situation"

“The day you laughed like anything with your blue midi”…

“writing letter’s to embassies…you ll get always replies..”

“padaiyappa story, which I detailed to you before movie release”

“waiting in your school gate with chocolates to pick up you”

“the day I went with my friends, to fight (athlete guy)..like gang war”

The list could go on for paragraphs, and you would be reading it for hours.  It seemed we always found something to occupy our time. Most times we did things with friends, but many times we did things just with each other.  Whatever we did, we had fun doing it.

One thing we shared that has remained strong to this day….

It was my 3^rd year college…. that was the time, we were in Masilamanipuram house(Peai Bangala…)

Oneday some call came from some unknown number.

you picked that call…

Unknown number:- “balajee yaarappa…????.. naanga police station la irunthu call pannuroom….avarai konjam kupidureengala pesananum…”

I was too busy with mom special dishes…. you slowly called me by rising your

voice…
”bala… police station la irunthu call vanthu irukku…”

Dad and Mom , both of them were shocked.

yea everybody seeing my face…..and the response……

I too stunned, and thinking off….why…????

Me:- “hello...Balajee pesurean…”

Unknown number:- “passport ku apply panni iruntheengala….”

Me:- “ammam..”

Unknown number:- “verification ku nallaikku vaanga……”

Me:- “sari..”..

Phone disconnected.

"Athuku appuram…

unna thorathi thorathi kottunathu…."

Still it was pleasant.

Days were gone..

Naturally as we got older, things changed a bit.  Pre-teen tensions caused occasional angst, but we were still often together, we shared so many personal things like friends. Even you  tried hard to help me out in some matters(..lol….)

I always admired you for your knowledge capability, which was clearly greater than mine.

When we got old enough to get jobs, we even did that together. I remembered the discussion’s, which we had in our terrace .

But as time wore on, we finally started plotting our own paths.

I moved to Chennai at the end of my college to start my carrier.

Then..

to Bangalore…

to DELHI…

to MUSCAT…

year by year our distance may increase.

but we joined by love......

So today is your Birthday FEB 21st….

I am wishing you a happy and wonderful birthday, with many more to come.

 -Happy Birthday, Malar.  Love, your bro.